بررسی آزمایشگاهی همبستگی مدول برجهندگی و مقاومت فشاری تک محوری در تثبیت شیمیایی و زیستی خاک رس بستر راه

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سیامک شفقتیان ¹
• غلام مرادی ²

¹ گروه عمران، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خدابنده، ایران

² دانشکده عمران، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

10.22067/jfcei.2024.83919.1248

چکیده

با توجه به پرهزینه و زمان بر بودن آزمایش، برای تعیین مدول برجهندگی (MR) در اهداف طراحی، استفاده از روابط معتبر همبستگی با پارامترهای معمول خاک، مفید و رایج می باشد که اعتبار این روابط برای خاک‌های تثبیت شده، کمتر بررسی شده است. تثبیت خاک ضعیف بستر راه، یکی از روش‌های پرهیز از هزینه‌های مالی و زمانی روش جایگزینی می‌باشد. طبق توصیه پیمان زیست محیطی کیوتو، تحقیق بر روی استفاده از مصالح نوین مانند پلیمرها و روش‌های نوین مانند تثبیت زیستی با اهداف ژئوتکنیکی مانند راهسازی گسترش یافته است. در این پژوهش تاثیر تثبیت شیمیایی و زیستی بر مقاومت فشاری تک محوری (qu) و MR و دقت مدل تامسون در همبستگی این دو پارامتر در خاک رس بستر مورد مطالعه، بررسی شد. در تثبیت شیمیایی از یک پلیمر جامد به نام نیکوفلاک و در تثبیت زیستی از یک بیوپلیمر به نام بتاگلوکان استفاده شد. هر دو مثبت، وزن مخصوص خشک خاک را کاهش و رطوبت بهینه و همچنین qu آن را افزایش می‌دهند. برخلاف نتایج نزدیک در آزمایش qu، پلیمر جامد، MR خاک تثبیت شده را بیش از بیوپلیمر افزایش می‌دهد. براساس نتایج تحلیل پراکندگی داده‌های آزمایش، مدل تامسون برای تخمین MR برحسب qu، در خاک تثبیت شده با نیکوفلاک مناسب بوده و در خاک تثبیت شده با بتاگلوکان از دقت کافی برخوردار نیست.

کلیدواژه‌ها

• مدول برجهندگی(MR)
• مدل تامسون
• تثبیت شیمیایی و زیستی بستر رسی
• نیکوفلاک
• بتاگلوکان

---

عنوان مقاله [English]

Experimental Study of the Correlation between Resilient modulus and Uniaxial Compressive Strength in Chemical and Biological Stabilization of Clay Subgrade Soil

نویسندگان [English]

• Siamak Shafaghatian ¹
• Gholam Moradi ²

¹ Department of Civil engineering, Khodabandeh Branch, Islamic Azad University, Khodabandeh, Iran

² Faculty of Civil engineering, University of Tabriz , Tabriz, Iran

چکیده [English]

Due to the high cost and time-consuming nature of testing, it is useful and common to use valid correlation relationships with common soil parameters to determine the resilient modulus (MR) for design purposes. However, the validity of these relationships for stabilized soils has been less investigated. Stabilization of weak subgrade soil is a method of avoiding weak soil replacement costly and time-consuming problems. According to the Kyoto Protocol, a lot of research has been done on novel materials such as polymers and new methods like biological stabilization. This study aimed to investigate the effect of chemical and biological stabilization of clay subgrade soil on the resilient modulus and uniaxial compressive strength (qu) and accuracy of the Thompson model for correlation between these two parameters. For chemical stabilization, a solid polymer called Nicoflok and for biological stabilization, a biopolymer solution called Beta-glucan were employed. In both methods, the dry unit weight of the soil decreased and its optimum water content and qu increased. Despite similar results in the uniaxial test, the solid polymer increased the MR of the stabilized soil more than the biopolymer. Based on the regression analysis of tests data, the Thompson model had more accurate results in the Nicoflock stabilized soil than the biopolymer ones.

کلیدواژه‌ها [English]

• Resilient modulus (MR)
• The Thompson model
• Chemical and biological stabilization of clay subgrade soil
• Nicoflock
• Betaglucan